28 de xaneiro de 2010

Que é para ti o amor?


Atreveste a definilo en cinco liña como máximo? Necesitamos todas as vosas ideas para poñer nos muros, no teito , no chan...
Deixa a tua mensaxe nesta mesma entrada, pinchando en "comentarios".

Tes de prazo ata o LUNS 15 DE FEBREIRO

22 de xaneiro de 2010

Visitamos VERBUM


O 20 de xaneiro as/os integrantes do Clube de Lectura visitaron a Casa das Palabras, coñecida tamén como Verbum.
Unha guía ensinoulles a exposición na que encontraron libros como el Corán ou a Biblia, escoitaron poemas musicados, souberon da censura de libros prohibidos nalgún momento da historia e xogaron ás palabras no labirinto.
Despois da visita, acudiron a un obradoiro de literatura no que leron greguerías e haikus, inventaron un pequeno relato e crearon caligramas.

21 de xaneiro de 2010

En defensa do galego



O día 21 o instituto estivo case baleiro. A maioría do profesorado fixemos unha folga para protestar polo retroceso que supón para a nosa lingua o novo decreto que se quere facer e impoñer nas aulas . So asistiron nove alumnos/as.
A manifestación que tivo lugar en Compostela reuniu a milleiros de persoas que non quixeron calar cando sentiron a aldraxe. Homes e mulleres, nenos e nenas, mozos e mozas, adultos... repetindo o mesmo berro: QUEREMOS GALEGO

14 de xaneiro de 2010

Concurso de Microrrelatos de Terror


O xurado resolveu o concurso de microrrelatos de terror e decidiu dar un Primeiro premio e un Accésit na categoría superior. Na categoría inferior non se outorgou ningún polos erros de forma dos participantes, tales como asinar o traballo presentado ou non ter os datos xunto co pseudónimo. A próxima vez haberá que poñer máis atención ás normas.
Noraboa ó gañador e á finalista!

PRIMEIRO PREMIO : ALBERTE VILLAMARÍN RODRÍGUEZ, de 1º curso de Bacharelato

REN
Caín na conta de que non tiña mans. En verdade vin que non tiña unllas, logo desaparecéronme os dedos e agora as mans. Deus, que horror! Desespérome, que é isto? que me pasa? Algo apértame o peito, non sei que é. De súpeto a cheminea fica sen lume e o cuarto escurece. Choro, altérome, xa non sinto nin os brazos, é arrepiante, un pesadelo, desapareceríanme xa? Suo, respiro axiña e sen me decatar sinto como unha fría man arríncame o corazón. Déixame baleiro, sen nada. Esvaézome. A dor remata comigo. Xa non importa se agora teño dedos ou pés, xa nada importa, non sinto REN.

ACCÉSIT: SILVIA MÉNDEZ MIGUÉNS, de 1º curso de Bacharelato

O PODER DAS TELETENDAS
Caín na conta de que non tiña mans cando non fun capaz de acender a televisión. Pedinllo a meu pai. Queixeime, berrei, mais ignoroume. Puxo na teletenda e marchou. Tiven que fastidiarme e vela, pois non tiña maneira de cambiar. Pasaron ao seguinte anuncio. E eso? Vendían mans! Desespereime, chorei, berrei, e , nese intre vin algo familiar. Demasiado. As miñas mans! Necesitabaas! Que facían aí? Quen mas quitara? Cando? Como? Por que?